Αν είσαι τυχερός οι κατακτήσεις δε θα γίνουν. Και στις πολιορκίες θα αποτύχεις.

Η ανθρώπινη φιλοδοξία είναι τόσο γοητευτική ώστε να ξεσηκώνει τον άνθρωπο να δοκιμάσει κατακτήσεις. Αν είσαι τυχερός οι κατακτήσεις δε θα γίνουν. Και στις πολιορκίες θα αποτύχεις. Κι έτσι καθώς θα ξαναδοκιμάζεις πάλι και πάλι να πάρεις το άπαρτο κάστρο, συνειδητοποιείς προοδευτικά το μάταιο του πράγματος κι αφήνεις να αναδυθεί σιγά σιγά ο πραγματικός σκοπός που εμποτίστηκες με τη φιλοδοξία του ζώου. Το να παρασυρθείς σε γνώση μέσα από την εμπειρία.

Δε θέλω να πιστεύει ο άνθρωπος ότι η αγάπη είναι αναπόφευκτη. Θέλω να την επιλέγει.

Το βασικό πρόβλημα με την ωραιοποίηση του κόσμου που επιχειρείται συχνά από τις διάφορες εναλλακτικές φιλοσοφίες είναι ότι προσπαθούν να πείσουν τον άνθρωπο ότι ο κόσμος είναι από τη φύση του ένωση και αγάπη. Η βασική μου διαφωνία με αυτή τη θεώρηση είναι ότι δημιουργεί οπαδούς που ακολουθούν την αγάπη επειδή θεωρούν ότι στο τέλος αυτό θα κάνουν όλοι. Μια κατάσταση "παράστασης νίκης" ένα πράμα. Αφού όλο το Σύμπαν είναι αγάπη ας πάω κι εγώ με τα νερά του (για την ψυχολογία μπορεί να είναι και τα νερά της Συμπαντικής Μαμάς που με μαθαίνει να είμαι "καλό παιδί"). Εγώ θα προτιμούσα - και το κάνω συχνά - να αποδημήσω τη σιγουριά του ανθρώπου ότι ο κόσμος είναι αγάπη. Δε θέλω να πιστεύει ο άνθρωπος ότι η αγάπη είναι αναπόφευκτη. Θέλω να την επιλέγει. Ενάντια ακόμα και σ όλα τα εμπόδια να επιλέγει την αγάπη. Ακόμη κι αν ο Σατανάς θα κερδίσει τελικά, εκείνος να την επιλέγει. Κι ας πεθάνει. Κι ας χάσει. Κι ας χαθεί. Να την επιλέγει βουλητικά ως απόφαση κι όχι ως παθητικά ως μίμηση μιας υπάρχουσας φύσης η υπακοής στο ρεύμα. Ο κόσμος μας δεν πρέπει να θεωρείται κόσμος αγάπης, πρέπει ΝΑ ΓΙΝΕΙ κόσμος αγάπης.

H ψυχή και η αναζήτηση του καινούριου

Η αναζήτηση του καινούριου αποδεικνύεται διακαής πόθος της ψυχής. Γιατί σαν το νερό η ψυχή είναι καθαρή μόνο όταν ρέει και κινείται. Αντίθετα, όταν γυρνάει γύρω γύρω από τον εαυτό της και βαλτώνει, βρωμίζει και μυρίζει.

Ποιον υπηρετεί ο νους;

Χρησιμοποιείς το μυαλό σου για να καταλάβεις έννοιες δύσκολες, αφηρημένες, που δεν ξέρεις πώς σου γεννήθηκαν στο νου; Να ξεκαθαρίσεις υπόνοιες, ανολοκλήρωτες αλήθειες και υπονοούμενα; Να ξεπεράσεις αμφιβολίες, να επιβεβαιώσεις πιθανότητες, να βρεις συνοδοιπόρους στην αναζήτηση; Ή για να βρεις τρόπο να ικανοποιήσεις καλύτερα τις δυνατές σου επιθυμίες; Να κρατήσεις το σύντροφο, να βγάλεις λεφτά, να ρίξεις τη γυναίκα; Αυτό αναρωτήσου για να δεις τι σημαίνει στην πράξη, αυτό το "ο συγκεκριμένος νους ποιον υπηρετεί";. Την κρούση με τον ανώτερο εαυτό σου και τις παγκόσμιες αλήθειες που αυτός σου μεταφέρει ή τις κατώτερες σου επιθυμίες;

Το έλεος του Θεού και η συγγνώμη

Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι έχουμε υπερβολικά λανθασμένες ιδέες για το έλεος του Θεού, όταν πιστεύουμε ότι συγχωρεί αμαρτίες που δεν έχουν εξιλεωθεί. Όταν ο Θεός συγχωρεί, είναι επειδή η αμαρτία δεν υπάρχει πλέον κι έχει μεταμορφωθεί σε καλό.

Ελιφας Λεβι
Επιστολές σε ένα μαθητή

Η ηθική κατάσταση των νέων σήμερα

Γράφτηκε πριν 90 χρόνια, αλλά λες και γράφτηκε για σήμερα.
---
"Οι νέοι μας, ειδικά οι ιδεαλιστικοί τύποι και τα αγόρια και τα κορίτσια που θέλουν να σκέφτονται καθαρά, βρίσκονται αντιμέτωποι με μια κατάσταση που αψηφεί τις καλύτερες προσπάθειές τους. Δεν ξέρουν τι να σκεφτούν ή τι να πιστέψουν. Αναζητούν ή αποτελούν μέρος σπιτιών που έχουν καθαγιαστεί με ένα νόμιμο γάμο ωστόσο δε βρίσκουν σε γενικές γραμμές τίποτε άλλο μέσα σε αυτές τις συνθήκες από δυστυχία, νομιμοποιημένη πορνεία, κακή υγεία, αναζήτηση παράνομων σχέσεων έξω από το σπίτι, παραμελημένα και ανεπιθύμητα παιδιά, ή τριβή που προκαλείται από λάθος συνταίριασμα ανθρώπων, διαζύγιο και καμία απάντηση στις πολλές ερωτήσεις τους. Αν κοιτάξουν αλλού, στη ζωή εκείνων που έχουν αποφύγει την ευθύνη του γάμου και εκεί δεν βρίσκουν τίποτα παρά τη δυσαρέσκεια, συχνά μία μυστική και κρυμμένη σεξουαλική ζωή, κακή υγεία ως αποτέλεσμα της καταπίεσης ή κακής διαχείρισης των φυσικών ενστίκτων, ψυχολογικές καταστάσεις του χειρότερου είδους, μερικές φορές παράνομα παιδιά, τις σεξουαλικές αποκλίσεις και μία αυξανόμενη τάση προς αυτό που ονομάζεται ομοφυλοφιλία. Είναι συγκλονισμένοι και σε πλήρη αποτυχία να βρουν μια απάντηση στις ερωτήσεις τους. Ζητούν από τους γύρω τους να σκεφτούν μία λύση και μία βοήθεια αλλά δεν παίρνουν σαφή απάντηση, δεν τους προτείνεται καμία υγιής φιλοσοφία και καμία θεμελιώδης εντολή. Μπορεί να τους προτείνεται απλά να ακολουθούν την κοινή λογική και να αποφεύγουν τις υπερβολές και τις συνθήκες που θα μπορούσαν να βλάψουν την υγεία τους ή να τους κάνουν να επωμιστούν το βάρος δύσκολων οικονομικών συνθηκών. Μπορεί να επικαλεστούν οι γύρω τους ηθικές του παρελθόντος και μπορεί να τους προειδοποιήσουν για τα αποτελέσματα που αναπόφευκτα έρχονται όταν δεν ακολουθούνται οι νόμοι της φύσης και το φυσικό σώμα εκπορνευτεί από την ανεξέλεγκτη επιθυμία. Μπορεί να τους πουν οι γύρω τους ότι είναι ευλογία να είναι κανείς "στρέιτ" (και δεν εννοείται εδώ μόνο αυτό σε σχέση με τον σεξουαλικό προσδιορισμό αλλά γενικά ως αποφυγή ακροτήτων) κι ακόμη να τους θυμίσουν ότι ως άνθρωποι είναι γιοι του Θεού και πρέπει να ζουν ανάλογα. Όλα αυτά είναι καλά, σωστά και χρήσιμα. Αλλά δεν προσφέρεται καμία πραγματική λύση και κανένα φως δεν ρίχνεται στο πρόβλημά τους και η σύγχυση τους παραμένει. Για το μεγαλύτερο μέρος των νέων το γεγονός ότι ο Θεός λέει έτσι και έτσι, ή η Βίβλος το διατάζει αυτό, αυτό ή το άλλο, δεν ικανοποιεί τη λαχτάρα τους να ξέρουν τον γιατί. Η υπόσχεση μία ουράνιας επιβράβευσης, όπου η αυτοπειθαρχία, ο αυτοέλεγχος και η σεξουαλική αποχή θα λάβουν μια δίκαιη ανταμοιβή, φαίνονται πολύ μακριά για να αντισταθμίσουν τους πειρασμούς του εξωτερικού περιβάλλοντος και τις επίμονες επιθυμίες που θέλουν να αναδυθούν μέσα στον ίδιο τον άνθρωπο."
---
Εσωτερική Ψυχολογία, Αλίκη Μπέιλη
σε ελεύθερη απόδοση

Άλλο η γνώση άλλο η μετάδοση

Είναι άλλο πράγμα να έχεις αποκτήσει μια γνώση κι άλλο πράγμα να έχεις την ικανότητα να τη διατυπώσεις να επικοινωνήσεις

Ρούντολφ Στάινερ
Ομιλίες για τα αρχαία μυστήρια της Ιρλανδίας

Ίσως στη ζωή να είσαι τυχερός, να δεις τον πειρασμό μπροστά σου

Ίσως στη ζωή να είσαι και τυχερός. Ίσως ο πειρασμός και ότι αυτό φέρνει μαζί του, το χρήμα, την κληρονομιά, τον θυμό, την περηφάνια, τη σοφιστεία να συνοψισθεί σε ένα πρόσωπο που θα έχεις στη ζωή σου. Και που συνεχώς θα σου θυμίζει την κακή σου την πλευρά και θα την ερεθίζει. Που συνεχώς θα σου θυμίζει τι πρέπει να αποφεύγεις, τι πρέπει να αρνηθείς, σε τι να πεις όχι. Ίσως έτσι είσαι τυχερός, γιατί θα δεις κατάφατσα το πρόβλημα και ότι αυτό δημιουργεί στον εαυτό σου. Θα δεις τις άκρες του εαυτού σου που χειρίζεται, τον τρόπο που σε φέρνει βόλτα, τις συνάφειες που του επιτρέπουν να μπει στο μυαλό σου. Τις αντιδράσεις σου, άλλοτε υποχωρητικές, άλλοτε αμήχανες, άλλοτε βίαιες. Και θα αναγκαστείς να το αντιμετωπίσεις. Ενίοτε κόβοντας το και με το μαχαίρι.

Απ' την άλλη ίσως θα πρέπει τελικά να ευγνωμονείς κι αυτό το πρόσωπο. Ίσως είναι συνεργάτης της ψυχής σου. Γιατί δέχτηκε να παίξει αυτό το διαβλητό ρόλο. Γιατί δέχτηκε να συνοψίσει όλα τα παραδείγματα προς αποφυγή.

Στον τετραδιάστατο κόσμο η γνώση είναι ένωση

Η διαφορά της γνώσης απ’ την αντίληψη κατά τον Ρόντνευ Κολλίν έγκειται στο ότι η αντίληψη γίνεται με τη συμμετοχή στο είναι του αλλού προϋποθέτει δηλαδή την ένωση. Σ αυτό τυχαίνει να συμφωνεί και με τη θεωρία του Ρον Χάμπαρντ ότι αλήθεια χωρίς συμφωνία δεν είναι εφικτή. Παραστατικά ο Κολλίν μας περιγράφει την αντίληψη ως αγκάλιασμα όπως κάνει που κάνει το φως που περιτριγυρίζει ένα αντικείμενο από όλες τις πλευρές. Έτσι στην αντίληψη δεν μπορούν να υπάρχουν μυστικά καθώς δεν μπορεί να μας κρυφτεί κάποια οπτική γωνία. Από την άλλη η αντίληψη δεν απαιτεί μνήμη και γι’ αυτό στον τετραδιάστατο κόσμο η μνήμη είναι άχρηστη. Καθώς όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα η ροή του χρόνου δεν υφίσταται κι έτσι η μνήμη δεν έχει νόημα. Βλέπουμε έτσι και μια διαφορά στον τρόπο μάθησης μεταξύ γνώσης και αντίληψης. Στη μια περίπτωση απαιτείται γραμμική προσέγγιση των δεδομένων και απαιτείται συλλογισμός για να εξαχθούν γενικεύσεις ενώ στην άλλη απαιτείται συμμετοχή στο είναι του αλλού και συμφωνία μαζί του. Η ίδια η πράξη της συμφωνίας μεταλλάσσει και τα δυο μέρη που συμφωνούν κι έτσι η μνήμη είναι περιττή. Έχει ήδη εγγραφεί η εμπειρία στην ίδια την αλλαγή που υφίστανται τα μέρη. Προς τι να διατηρηθεί και σε κάποια αποθήκη μνήμης επιπλέον;

Μια ανάσα του ανθρώπου μια μέρα στην ζωή ενός κυττάρου

Ποια είναι η ηλικία των κυττάρων μας σε σχέση με τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής; Ερευνητές βρήκαν ότι παράγονται περίπου 386 γενιές κυττάρων κάθε χρόνο. Περίπου μια την ημέρα. Αν μια γενιά αντιστοιχεί σε 20 ανθρώπινα χρόνια τότε η διάρκεια ζωής ενός ερυθρού αιμοσφαιρίου είναι 6 μέρες δηλαδή κάπου 120 χρόνια. Και η διάρκεια ζωής ενός ωαρίου της μήτρας κάπου 28 μέρες συνιστά ένα υπεραιωνόβιο ον για τα ανθρώπινα μέτρα που ζει κάπου 560 χρόνια. Συγκριτικά ένα σπερματοζωάριο ζει 1-2 ημέρες δηλαδή μόλις 20-40 χρόνια. Βλέπουμε λοιπόν ποιο φύλο έχει το πάνω χέρι από πλευράς ηλικίας στον ανθρώπινο οργανισμό (sic):) γι’ αυτό μη ζητάτε ισότητα άντρες (sic) η φύση άλλα έχει αποφασίσει..
Πως αντιστοιχούν οι ζωές των κυττάρων και των μορίων μέσα μας στην ανθρώπινη εμπειρία; Αν πάρουμε σαν παράδειγμα τα κύτταρα του αίματος ο καθημερινός τους κύκλος είναι να ξεκινήσουν απ’ την καρδιά να φτάσουν στα πέρατα του σώματος και να επιστρέψουν σε αυτήν. Εκεί θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η νύχτα τους. Μια ανάσα του ανθρώπου μια μέρα ενός κυττάρου μια μέρα που γυρίζει γύρω από τον ήλιο του ανθρώπινου σώματος, την καρδιά. Και τα μόρια των κυττάρων; Αυτά διαλύονται τελείως όταν γίνεται η κάθαρση του αίματος άρα μια ανάσα του ανθρώπου μια μέρα ενός κυττάρου μια ολόκληρη ζωή για ένα μόριο.
Συνεχίζοντας με τις αναλογίες και τις συγκρίσεις τους ας δούμε τι άλλους κύκλους και χρόνους έχει το ανθρώπινο σώμα. Υπάρχει ο κύκλος της ημέρας, που αντιστοιχεί σε ένα κύκλο πρόσληψης τροφής, χώνεψης, ξεκούρασης και πάλι απ’ την αρχή. Μετά η αναπνοή (κύκλος χώνεψης του αέρα θα λέγαμε) έχει το δικό της κύκλο που κάνει κάπου 3 δευτερόλεπτα κι έχουμε κάπου 28.000 ανάσες μες τη μέρα (86.400 δευτερόλεπτα) και τέλος το ανοιγοκλείσιμο του ματιού (ο κύκλος αντίληψης του φωτός) κάπου 1/100 του δευτερολέπτου που χρειάζεται να αντιληφθούμε μια κίνηση. Ενώ για να "αναγνωρίσουμε" μια εικόνα θέλουμε 1/10 του δευτερολέπτου. Κύκλοι μέσα στους κύκλους μας δείχνουν ότι ο χρόνος είναι σχετικό ζήτημα κι η αντίληψη ροής του σχετική με το μεγαλύτερο κύκλο στον οποίο ανήκει.
Διασκευή απο το βιβλίο Η Θεωρία των Ουρανιων Επιδράσεων του Ροντνευ Κολλιν.

Η αντίστροφη ροή του χρόνου - ή αλλιώς Κάρμα

Αν ο αστρικός κόσμος είναι όντως είδωλο και βλέπουμε απέξω τον εαυτό μας όπως λέει ο Στάινερ, τότε ίσως να έχει δίκιο κι ο Ρόντνευ Κολλίν ότι ο χρόνος κυλάει αντίστροφα και βιώνουμε πρώτα το θάνατο μας και μετά τη γέννηση και τότε διατρέχουμε το χάρτη μας με αντίστροφη φορά και τα δυο γίνονται ένα. Και το DNA μας το καθορίζουμε εμείς με την πιο μεγάλη μας επιθυμία αυτή που νιώθουμε στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου.

Αλλά κι αυτές που λέμε συμπτώσεις είναι όντως συμπτώσεις; Ή είναι απλά η αντίστροφη θέαση γεγονότων που στην αντίστροφη εκδοχή τους έχουν αίτιο κι αποτέλεσμα; Σύμπτωση είναι ότι μου ‘πεσε μια γλάστρα στο κεφάλι; Ή αντίστροφο βίωμα όπου στην πραγματικότητα εγώ πέταξα τη γλάστρα στο μπαλκόνι; Μην είναι η αντίστροφη βίωση η πρακτική υλοποίηση του αντιπεπωνθότος; Πετώ τη μπάλα στον ουρανό κι αυτός την αντανακλά στο όριο του χρόνου, με βάζει να τη βιώσω αντίστροφα και μου την επιστρέφει. Κι εγώ το λέω σύμπτωση ή bad karma.

Η φιλοσοφία και ο δικός μας Χριστός

Ο Χριστός και ο Ζωδιακός - Μοναστήρι της Ρίλα

Η φιλοσοφία που δημιουργούμε απεικονίζει το ατομικό έρεβος της ψυχής μας. Δεν υπάρχει αντικειμενική μελέτη. Όσο ο εσωτερικός φιλόσοφος δεν το καταλαβαίνει αυτό, δεν καταλαβαίνει ότι προβάλλει τη δική του ανάγκη πάνω στα κείμενα, επιλέγοντας να αφήσει αυτά και να τονίσει τα αλλά βρίσκεται έρμαιο της πλάνης. Ακόμα κι οι Συμπαντικοί νομοί είναι υποκειμενικοί. Υπάρχουν γιατί κάποια Όντα θέλησαν να υπάρχουν. Όσο δεν αναλαμβάνουμε την ευθύνη της πραγματικότητας που δημιουργούμε και την προβάλλουμε σε κάτι έξω από μας, Θεό, Αγγέλους, Δασκάλους, κλπ., τόσο η Πλάνη θα κυριαρχεί. Ειλικρινής συζήτηση μπορεί να γίνει με κάποιον που αποδέχεται ακριβώς αυτό. Ναι, εγώ δημιουργώ την πραγματικότητα μου (η κάποιες Αρχές που εγώ πάλι επιτρέπω να δρουν μέσα μου) εγώ και τις ιδέες μου και τις υπερασπίζομαι γιατί πιστεύω σε αυτές, όχι γιατί κάποια εξωτερική αρχή της δίδαξε που τη χρησιμοποιώ ως δικαιολογία. Ειλικρινής συζήτηση με μαθητές που δε συνειδητοποιούν τις ίδιες τους τις προβολές και την ψυχολογική αφετηρία που τους οδηγεί να επιλέγουν συγκεκριμένη νοηματοδοσία δεν μπορεί να γίνει.

Πουθενά δε βλέπουμε περισσότερο αυτό για τις προβολές από τη μορφή του Χριστού. Ίσως δεν υπάρχει περισσότερο παραποιημένη και διαστρεβλωμένη εικόνα δάσκαλου στη Δύση από εκείνον. Για τους εθνικούς ήταν Έλληνας, για τους Γνωστικούς δεν ήταν ένας αλλά δυο οντότητες, για τους Θεόσοφους δυο δάσκαλοι που η ιστορία συνένωσε σε έναν, για τους Νεοεποχίτες μια κοσμική οντότητα που επιβλέπει τον πλανήτη, για τους άθεους ένα παραμυθάκι που είχε μεγάλη αναγνωσιμότητα όταν το κυκλοφόρησε πρώτος ο ευαγγελιστής Μάρκος. Καθένας προβάλλει πάνω σε αυτή τη μορφή σύμβολο ότι κουβαλάει μες την ψυχή του η ότι απαιτεί το εγρηγορός που υπηρετεί το νοητικό του. Το θέμα της ιστορικότητας έχει γίνει τόσο σαλάτα αλλά ακόμη κι η διδασκαλία έχει παραποιηθεί. Ο μαθητής που είναι ειλικρινής με τον εαυτό του θα αναγνωρίσει ότι δεν υπάρχει αντικειμενική άποψη για τον Κύριο. Μπορεί όμως να αναρωτηθεί ποια είναι η Δική του άποψη για Εκείνον. Τι σημαίνει για τον ίδιο ο Χριστός. Είναι κάτι άλλωστε που το είχε ζητήσει κι ο ίδιος. Αντί λοιπόν να είμαστε οπαδοί ιδεών και να κάνουμε follow ας αναρωτηθούμε αυτή την ιδιαίτερη μέρα σήμερα τι θέση και στάση έχει ο καθένας από μας απέναντι σ Εκείνον. Κι ας το δεχτούμε με ειλικρίνεια πρωτίστως απέναντι στον Εαυτό μας.

Αδικία και Αλαζονεία, περνώντας ανάμεσα τους

Η φωτεινή πλευρά δείχνει να μην αιτιολογεί επαρκώς την αδικία. Η σκοτεινή πλευρά ρέπει πολύ εύκολα στην αλαζονεία. Εγώ λέω να τους αφήσω και τους δυο στον κόσμο τους να πολεμάνε στον ουρανό τους και να ασχοληθώ με τη ζωή μου εδώ στη Γη και τους άλλους ανθρώπους.

Αγαπώ το Θεό, αγαπάς τους ανθρώπους;

Δεν μπορώ να συμπαθήσω κάποιον που αγαπάει το Θεό, χωρίς να αγαπάει τους ανθρώπους.

Η φιλοσοφία και το σήμερα

Θα παραδεχθώ τη φιλοσοφία και τη θρησκεία που θα με βοηθήσει να αυξήσω την οξύτητα που αντιλαμβάνομαι το εδώ και τώρα. Κάθε άλλη φιλοσοφία, που απαξιεί το εδώ και τώρα και εξιδανικεύει το πριν και το μετά, δεν είναι παρά ασπιρίνη για τα προβλήματα της ζωής μας.

Το χιούμορ και οι Ακτίνες

Το είδος του χιούμορ που μας διακατέχει είναι μεταξύ άλλων και ένδειξη της Ακτίνας μας.

Διώξε τα ξόρκια

Όλη η ιστορία της ζωής είναι πώς θα απαλλαγείς από τα ξόρκια που σε έχουν "φλομώσει" οι διάφοροι επαΐοντες που ξέρουν τι είναι καλύτερο για σένα πιο πολύ από σένα, κι αφού απαλλαγείς από τις ενοχές σου που τους γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια, να αποφασίσεις με καθαρό μυαλό τι είναι καλύτερο για σένα (και τους ανθρώπους που αγαπάς).

Η πιο μεγάλη επιτυχία του "διαβόλου"

Η πιο μεγάλη επιτυχία του "διαβόλου" είναι έχει καταφέρει να μας πείσει ότι δεν ήρθαμε στη ζωή για να είμαστε ευτυχείς, αλλά για να βασανιστούμε και να "μάθουμε" κάτι.

Δύο προϋποθέσεις υπάρχουν για να ασκηθεί βία.

Δύο προϋποθέσεις υπάρχουν για να ασκηθεί βία. Πρώτον, να έχει κάποιος κίνητρο (θυμό, οργή, απωθημένα, κλπ). Δεύτερον, να νιώθει ασφαλής ότι δε θα τιμωρηθεί για την άσκηση βίας (φυλακή, δικαστήριο, σωματική βία από άλλους, κοινωνική κατακραυγή). Και οι δύο προϋποθέσεις υπάρχουν και ανθίζουν στο facebook. Ακόμα και η κοινωνική κατακραυγή θεραπεύεται με συνδυασμό ανωνυμίας, μπλοκ και delete.

Υπήρξε άραγε ποτέ το "Σχέδιο";

Το "Σχέδιο" δεν υπήρξε ποτέ αντικειμενικό. Δεν ήταν παρά μία ομαδική σκεπτομορφή, πού ενδύθηκε ψυχονοητική ύλη και αναζήτησε ομάδες μαθητών για να κατέλθει στο φυσικό πεδίο και να γίνει αντικειμενική πραγματικότητα; Τα κατάφερε; Πολλά μας λένε ότι όχι. Δεκάδες προβλέψεις των υποτιθέμενων δασκάλων, δεν υλοποιήθηκαν ποτέ. Ούτε το αστρικό πεδίο ανακαλύφθηκε επιστημονικά, ούτε το όριο φυσικού κι αιθερικού ούτε η ύπαρξη της ψυχής επιβεβαιώθηκε. Σαν τα πρώτα ευαγγέλια, που η αποκάλυψη δεν ήρθε ποτέ, τώρα προσπαθούν όλοι να δώσουν αλληγορικές ερμηνείες. Ωστόσο δεν πρέπει να λυπόμαστε. Κι άλλοι πνευματικοί ταγοί απέτυχαν στις συγκεκριμένες προβλέψεις τους αλλά μας έδωσαν αντί γι' αυτό θαυμάσια εργαλεία. Ο Μαρξ για παράδειγμα απεδείχθη λάθος, γιατί δε λογάριασε τον παράγοντα νέα τεχνολογία στην δυνατότητα αναγέννησης του καπιταλισμού. Και δεν προέβλεψε ούτε την επανεμφάνιση του εθνικισμού ούτε του θρησκευτικού φονταμεταλισμού. Όμως η ταξική ερμηνεία του κόσμου παραμένει και διδάσκεται και στις καπιταλιστικές χώρες. Με την ίδια λογική και τα εργαλεία που μας δίδαξαν οι γραφές των δασκάλων θα παραμείνουν. Κι ας μην ήρθε ποτέ η ανάληψη της Γης στην πέμπτη διάσταση. Και μόνο που μαθαίνουμε να σκεφτόμαστε αλλιώς αξίζει τον κόπο.

Φοβάμαι να θέλω

Φοβάμαι να θέλω. Γιατι αν θέλω κάποιον τοτε αυτομάτως αποκλείω κάποιον άλλον και τοτε μπορει να τον χάσω. Άσε που για να θέλω πρέπει να έχω αναρωτηθεί τι θέλω άρα να έχω κάνει επιλογές. Καλύτερα να μη θέλω αλλα τα πράγματα να συμβαίνουν. Τοτε θα φταίνε οι άλλοι γι αυτα που γίνονται οχι εγω. Αλλα τότε η ζωή μου θα ειναι απαθής και βαρετή. Αλλα δε θα φταίω εγω γι αυτο αλλα οι άλλοι. Αφου ειναι δουλεια των άλλων να φέρνουν γεγονότα στη ζωή μου οχι δικια μου. Έτσι μπορώ εύκολα να τους κατηγορήσω να τους θυμώσω η να ασκησω βία εναντίον τους

Θέλησα κάποτε στη ζωή μου; Προσπάθησα να δείξω τι θέλω; Βεβαίως και θέλησα. Όμως όταν υπεστην στέρηση μικρός το μήνυμα ήταν ότι δεν γίνεται κάτι άμα το ζητήσω εγώ. Όχι, δεν τρώω το φαγητό μου για μένα. Δεν ντύνομαι για το σχολείο για μένα. Δεν μαζεύω το δωμάτιο μου για μένα. Το κάνω για τους άλλους. Καντο για τη μαμά καντο για τον μπαμπά. Οχι καντο για σενα. Έτσι το μήνυμα είναι ότι έχει σημασία να κάνεις τα πράγματα για τους άλλους. Όχι για σένα.

Κι έτσι μεγαλώνεις και μαθαίνεις. Να υπάρχεις για χάρη του άντρα σου των παιδιών σου της γυναίκας σου οχι για χάρη δικη σου. Να είσαι εκεί για τους φίλους, τους συναδέλφους, το δάσκαλο, τους μαθητές, αλλά όχι για σένα.

Ίσως να γίνεις αντιδραστικός και να προσπαθήσεις να ξεφύγεις. Αν είσαι τυχερός, ίσως τα καταφέρεις. Θα σου πουν ότι είσαι άκαρδος, ότι παράτησες τους δικούς σου, ότι έκανες κρυφή σχέση. Ενώ εσύ απλά προσπαθούσες να ξεφύγεις.

Κι ύστερα γνωρίζουμε κάποιον και ερωτευόμαστε. Και ευτυχώς ερωτευόμαστε. Γιατί για χάρη του, ξανακοιτάζουμε τον εαυτό μας. Για χάρη του αλλάζουμε τόσα πράγματα στη ζωή μας που πριν δεν μπορούσαμε. Για χάρη του χτενιζόμαστε, βαφόμαστε, ντυνόμαστε ωραία. Χάρις σε αυτόν ξανα-θεωρήσαμε τον εαυτό μας σημαντικό. Και για χάρη του φροντίζουμε τον εαυτό μας. Και ξανα-βλέπουμε το εδω και τωρα.

Όμως νομίζουμε οτι χάρις σε αυτόν έχουμε πάλι νόημα στη ζωή μας. Είναι αυτός που μας έβγαλε απ το βούρκο μας. Δεν καταλαβαίνουμε ότι είμαστε εμείς που το κάνουμε αυτό. Κι έτσι γαντζωνομαστε επάνω του. Και φοβόμαστε την εγκατάλειψη και τη μοναξιά. Και σταματάμε πάλι να κάνουμε τα πράγματα όπως τα θέλουμε. Αλλά τα κάνουμε για χάρη του. Και πάλι ζούμε για χάρη κάποιου άλλου.

Και στην τελική γιατί φοβόμαστε τη μοναξιά; Μήπως επειδή την έχουμε συνδέσει με τη θλίψη; Γιατί όταν είμαστε χαρούμενοι δεν επιλέγουμε τότε να είμαστε μόνοι; Γιατί δεν μπορεί να γιορτάζει κάποιος μια επιτυχία του χαρίζοντας μια ωραία μπύρα στον εαυτό του; Γιατί δεν μπορεί κάποιος να περνάει ωραία με τον εαυτό του ζωγραφίζοντας; Γιατί δεν καταφέρνουμε δίπλα στην ευτυχία της σχέσης να βάλουμε και την ευτυχία της μοναξιάς; Και συνδέουμε πάντα την ευτυχία με την ύπαρξη ενός άλλου;

Όμως, αν δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας δεν μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους γιατι ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ τι να προσφέρουμε στους άλλους. Είμαστε άδειοι. Αν όμως φροντίζουμε τον εαυτό μας, τότε το έξω γίνεται όλο και πιο ανακουφιστικό, αντί να είναι η καταπίεση και η απειλή μας. Γιατί δεν εξαρτόμαστε από αυτό, εξαρτόμαστε από μας. Να ο δρόμος λοιπόν για την ευτυχία και τη συμφιλίωση.