Στον τετραδιάστατο κόσμο η γνώση είναι ένωση

Η διαφορά της γνώσης απ’ την αντίληψη κατά τον Ρόντνευ Κολλίν έγκειται στο ότι η αντίληψη γίνεται με τη συμμετοχή στο είναι του αλλού προϋποθέτει δηλαδή την ένωση. Σ αυτό τυχαίνει να συμφωνεί και με τη θεωρία του Ρον Χάμπαρντ ότι αλήθεια χωρίς συμφωνία δεν είναι εφικτή. Παραστατικά ο Κολλίν μας περιγράφει την αντίληψη ως αγκάλιασμα όπως κάνει που κάνει το φως που περιτριγυρίζει ένα αντικείμενο από όλες τις πλευρές. Έτσι στην αντίληψη δεν μπορούν να υπάρχουν μυστικά καθώς δεν μπορεί να μας κρυφτεί κάποια οπτική γωνία. Από την άλλη η αντίληψη δεν απαιτεί μνήμη και γι’ αυτό στον τετραδιάστατο κόσμο η μνήμη είναι άχρηστη. Καθώς όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα η ροή του χρόνου δεν υφίσταται κι έτσι η μνήμη δεν έχει νόημα. Βλέπουμε έτσι και μια διαφορά στον τρόπο μάθησης μεταξύ γνώσης και αντίληψης. Στη μια περίπτωση απαιτείται γραμμική προσέγγιση των δεδομένων και απαιτείται συλλογισμός για να εξαχθούν γενικεύσεις ενώ στην άλλη απαιτείται συμμετοχή στο είναι του αλλού και συμφωνία μαζί του. Η ίδια η πράξη της συμφωνίας μεταλλάσσει και τα δυο μέρη που συμφωνούν κι έτσι η μνήμη είναι περιττή. Έχει ήδη εγγραφεί η εμπειρία στην ίδια την αλλαγή που υφίστανται τα μέρη. Προς τι να διατηρηθεί και σε κάποια αποθήκη μνήμης επιπλέον;