Δε θέλω να πιστεύει ο άνθρωπος ότι η αγάπη είναι αναπόφευκτη. Θέλω να την επιλέγει.

Το βασικό πρόβλημα με την ωραιοποίηση του κόσμου που επιχειρείται συχνά από τις διάφορες εναλλακτικές φιλοσοφίες είναι ότι προσπαθούν να πείσουν τον άνθρωπο ότι ο κόσμος είναι από τη φύση του ένωση και αγάπη. Η βασική μου διαφωνία με αυτή τη θεώρηση είναι ότι δημιουργεί οπαδούς που ακολουθούν την αγάπη επειδή θεωρούν ότι στο τέλος αυτό θα κάνουν όλοι. Μια κατάσταση "παράστασης νίκης" ένα πράμα. Αφού όλο το Σύμπαν είναι αγάπη ας πάω κι εγώ με τα νερά του (για την ψυχολογία μπορεί να είναι και τα νερά της Συμπαντικής Μαμάς που με μαθαίνει να είμαι "καλό παιδί"). Εγώ θα προτιμούσα - και το κάνω συχνά - να αποδημήσω τη σιγουριά του ανθρώπου ότι ο κόσμος είναι αγάπη. Δε θέλω να πιστεύει ο άνθρωπος ότι η αγάπη είναι αναπόφευκτη. Θέλω να την επιλέγει. Ενάντια ακόμα και σ όλα τα εμπόδια να επιλέγει την αγάπη. Ακόμη κι αν ο Σατανάς θα κερδίσει τελικά, εκείνος να την επιλέγει. Κι ας πεθάνει. Κι ας χάσει. Κι ας χαθεί. Να την επιλέγει βουλητικά ως απόφαση κι όχι ως παθητικά ως μίμηση μιας υπάρχουσας φύσης η υπακοής στο ρεύμα. Ο κόσμος μας δεν πρέπει να θεωρείται κόσμος αγάπης, πρέπει ΝΑ ΓΙΝΕΙ κόσμος αγάπης.