Η δημοκρατία είναι για τους χορτατους

Η δημοκρατία είναι πολίτευμα για τους χορτάτους. Δεν υπάρχει σεβασμός στα δημοκρατικά δικαιώματα όταν έχεις άδειο στομάχι. Για το λόγο αυτό προαπαιτούμενο της δημοκρατίας είναι πάντοτε η εξαφάνιση της φτώχιας.

Ο μαθητής αποτυγχάνει όταν πιστέψει ότι την εξουσία τη δικαιούται...

Ο μαθητής αποτυγχάνει όταν πιστέψει ότι η εξουσία δεν του δόθηκε για να επιτελέσει έργο αλλά επειδή την δικαιούται. Τότε έρχεται η ήττα να τον επαναφέρει στην πραγματικότητα. Ότι η εξουσία δεν είναι δική του. Είναι δανεική. Κι όπως σου δόθηκε μπορεί το σύμπαν να την πάρει πίσω. Μόνο αν συνειδητοποιήσεις την παροδικότητα των πραγμάτων μπορείς ουσιαστικά να προσφέρεις έργο χωρίς εγωιστικές επιπλοκές. Για όσο λίγο είσαι χρήσιμος και το σύμπαν σε αφήνει σ αυτή τη θέση.

Καταλαβαινεις οτι κάποιος έχει αστική παιδεία....

Καταλαβαινεις οτι κάποιος έχει αστική παιδεία όταν υπερασπίζεται με πάθος τις πολιτικές του επιλογές αλλά την ίδια στιγμη υποστηρίζει με πάθος το να έχει και να υποστηρίζει κι η γυναικα του τις ακριβως αντίθετες. Παιδεία που δε θα βρεις βεβαίως στους "δημοκρατες" ινστρουκτορες ουτε στη λαϊκή δεξια που τσουβαλιαζει τις οικογενειακές ψηφους.

Ο Επιστήμονας από τον Μάγο δε διαφέρουν ως προς την παραδοχή ύπαρξης των φυσικών νόμων

Ο Επιστήμονας από τον Μάγο δε διαφέρουν ως προς την παραδοχή ύπαρξης των φυσικών νόμων. Το μόνο που διαφέρουν είναι ότι ο Μάγος πιστεύει ότι η Θέληση μπορεί να τους επηρεάσει.

Όλη η ζωή μου σ ένα στικάκι

Αναρωτιέσαι μερικές φορές. Αν έφευγα σήμερα απ τη ζωή τι θα έμενε πίσω; Ένας φάκελος με Ηχογραφήσεις, μια συλλογή από Βίντεο και το My Documents με τις Σημειώσεις μου και τα πρωτότυπα απ τα Βιβλία
#όλη_η_ζωή_μου_σ_ένα_στικάκι

Το μέγεθος ενός πλανήτη δεν απηχεί τη δύναμη του

Το μέγεθος ενός πλανήτη στο φυσικό πεδίο δεν απηχεί απαραίτητα την δύναμη επίδρασης του. Απηχεί απλά το ποσοστό που αυτός ως νοήμονα οντότητα έχει εισέλθει στο φυσικό κόσμο.

Αξίζεις όσο οι συνεργάτες σου..

Σε μία υπεύθυνη θέση αξίζεις όσο οι συνεργάτες σου...
Ή οι άνθρωποι που είσαι σε θέση να κινητοποιήσεις και που αν τους ζητήσεις βοήθεια, θα είναι αμέσως πρόθυμοι να στην προσφέρουν...

Χωρίς αυτούς δεν είσαι τίποτα...
Είσαι βάζο χωρίς λουλούδια...
Να το ξέρεις...

H φωτεινή πλευρά δεν αιτιολογεί επαρκώς την αδικία

Η φωτεινή πλευρά δείχνει να μην αιτιολογεί επαρκώς την αδικία. Η σκοτεινή πλευρά ρέπει πολύ εύκολα στην αλαζονεία. Εγώ λέω να τους αφήσω και τους δυο στον κόσμο τους να πολεμάνε στον ουρανό τους και να ασχοληθώ με τη ζωή μου εδώ στη Γη και τους άλλους ανθρώπους.

Δεν μπορώ να συμπαθήσω κάποιον που αγαπάει το Θεό, χωρίς να αγαπάει τους ανθρώπους.

Δεν μπορώ να συμπαθήσω κάποιον που αγαπάει το Θεό, χωρίς να αγαπάει τους ανθρώπους.

Χιούμορ και Ακτίνες

Το είδος του χιούμορ που μας διακατέχει είναι μεταξύ άλλων και ένδειξη της Ακτίνας μας.

Η φιλοσοφία ως φιλοσοφία, όχι ως ασπιρίνη

Θα παραδεχθώ τη φιλοσοφία και τη θρησκεία που θα με βοηθήσει να αυξήσω την οξύτητα που αντιλαμβάνομαι το εδώ και τώρα. Κάθε άλλη φιλοσοφία, που απαξιεί το εδώ και τώρα και εξιδανικεύει το πριν και το μετά, δεν είναι παρά ασπιρίνη για τα προβλήματα της ζωής μας.

Πιο πολύ μια ιδέα παρά μια αλήθεια η γιορτή της μητέρας

Πιο πολύ μια ιδέα παρά μια αλήθεια η γιορτή της μητέρας όπως κι οι άλλες πρόσφατες ξενόφερτες γιορτές των ερωτευμένων του πατέρα κι ότι άλλο. Μια ιδέα για μια ιδανική μάνα που όλοι θα θέλαμε να έχουμε η προσποιούμαστε ότι έχουμε. Μακριά από την πραγματικότητα της μητρότητας όμως, των ανεκπαίδευτων κι απροετοίμαστων μητέρων, εκείνων που απροετοίμαστες ξεφορτώνονται τα παιδιά τους ή εκείνων που αναπαράγουν στα παιδιά τους όλα εκείνα που βασάνισαν κι αυτές στη δική τους οικογένεια. Στην πραγματικότητα η γιορτή θα έπρεπε να λέει τι κάνουμε και πως βοηθάμε τις μανάδες να γίνουν σωστές μανάδες, τι κάνουμε να αποφεύγουμε τα δράματα, να τις στηρίζουμε στο έργο τους να τους βοηθάμε να σταματάνε το φαύλο κύκλο της από γενιά σε γενιά αντιγραφής των ίδιων συνηθειών, προκαταλήψεων και συμβατικοτήτων. Τι κάνουμε για να βοηθήσουμε μια μάνα να αντισταθεί στο πώς το περιβάλλον της την πιέζει να μεγαλώσει ένα παιδί, πώς την εκβιάζει ηθικά ή υλικά, της δημιουργεί σύγχυση κι ανασφάλεια από τις συγκεχυμένες κι αντικρουόμενες απόψεις "επιστημόνων" για το "τι είναι καλό για το παιδί", τη μείωση των ενοχών, τη μείωση της βίας, κοινωνικής ή οικογενειακής, ώστε να γίνει η ίδια εκείνος ο άνθρωπος που το παιδί της πραγματικά θα θαυμάζει και θα αποκαλεί με θαυμασμό μάνα. Και δε θα τη δουλεύει, θα τη βρίζει, θα λέει "πάει γέρασε", "είναι ξεμωραμένη". Η προστασία της ιερότητας του ρόλου της μητέρας θα έπρεπε να είναι κοινωνική μέριμνα αποδεικνυόμενη με έργα κι όχι επέτειος. Ως τότε θα ζήσουμε απλά με τα ευχολόγια, την έκπληξη μπροστά στο κάθε οικογενειακό δράμα και την εξιδανίκευση.

Αφηρημένη Τέχνη και Επίφυση

Η αφηρημένη τέχνη και ο αφηρημένος λόγος έχουν καταρχήν σαν σκοπό να μας βγάλουν από τη διαδικασία να θεωρούμε αναγνωρίσιμα αυτά που βλέπουμε. Όταν θεωρούμε αναγνωρίσιμα αυτά που βλέπουμε, γίνονται ταυτίσεις και ταξινομήσεις αμέσως και κινείται ο συγκεκριμένος νους. Όταν όμως δεν αναγνωρίζουμε αυτό που βλέπουμε, αναγκαζόμαστε να ενεργοποιήσουμε τη διαδικασία του "ρωτώ" "τι είναι αυτό που βλέπω;". Ερώτηση που συνιστά επίκληση προς ανώτερες δυνάμεις για απάντηση. Έτσι ενεργοποιείται ο αφηρημένος νους.

Η αφηρημένη τέχνη χρησιμοποιεί για παράδειγμα το τρικ του να μην ξέρουμε ακριβώς σε ποιο χρόνο και τόπο συμβαίνουν όλα αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά μας. Ο χρόνος κινείται παράλληλα, διασταλτικά, ανακατεμένα, ο χώρος δεν είναι σαφής, αναγκάζοντας το μυαλό να κάνει ερωτήσεις.

Η τέχνη που μας αναγκάζει να κάνουμε ερωτήσεις, αντί να δίνει απαντήσεις, είναι πολύ σημαντική. Αρκεί να μπορούμε ψυχολογικά να αντέξουμε την ύπαρξη αναπάντητων ερωτήσεων. Και να κοιμηθούμε το βράδυ, ακόμη κι αν δεν έχουμε βρει τις απαντήσεις.

Ένας άλλος τρόπος ανατροπής της συνηθισμένης σκέψης είναι ο αναγραμματισμός. Σε βάζει να αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχουν λέξεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους. Το θέμα δεν είναι αν θα βρεις τη σχέση (μπορεί και να μην τη βρεις, και μην υποκύψεις στον πειρασμό να την κατασκευάσεις για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο), αλλά στο ότι αρχίζεις να εξασκείσαι στο να ρωτάς (δηλαδή "γυμνάζεις" την επίφυση, για να το πούμε "εγγλέζικα").

Για την αστρολογία έχουμε επίσης διάφορα τέτοια τρικ τύπου Ζεν. Π.χ. πώς μπορεί να ισχύει και ο τροπικός και ο αστρικός ζωδιακός; Πώς γίνεται να είναι σωστή και η κανονική και η ηλιακή οικοθεσία; Και γενικά πολλές τέτοιες τοποθετήσεις που δε φαίνονται εκ πρώτης όψεως να έχουν (κατηγορική) λογική.

Ομορφιά...

Ομορφιά. Αυτό που μας δίνει δύναμη και τονώνει με ένα βαθύ Ααααχχ την καρδιά μας. Συγχέουμε συχνά την ομορφιά με την αγάπη. Όμως πόσοι αγαπούμε κάποιον που δε βρίσκουμε όμορφο; Συχνά η ομορφιά βασίζεται στο να αναγνωρίζουμε μια συγγένεια μια ομοιότητα. Δύσκολα αγαπούμε το άγνωστο που προκαλεί φόβο και γι’ αυτό θεωρείται κακό και άσχημο. Η ομορφιά λοιπόν. Αυτό μας κινεί, παρακινεί, μας σπρώχνει. Έναν όμορφο άνθρωπο τον συμπαθούμε περισσότερο αυθόρμητα όλοι. Όσο κι αν μπαίνει η λογική και λέει δεν είναι σωστό, δικαιούται και ο άλλος. Η ομορφιά είναι κι η επιβράβευση μας στη δημιουργία. Ομορφιά που σχετίζεται με το δικό μας αισθητικό κριτήριο. Κι επιφέρει ικανοποίηση. Δυστυχής όποιος δεν έχει ομορφιά στη ζωή του. Όποιος δεν την έχει, ενστικτωδώς προσπαθεί να αναπληρώσει δημιουργώντας τη. Συχνά βγαίνουν έτσι οι μεγάλοι δημιουργοί. Η χριστιανική ενοχή μας εμποδίζει να πούμε ότι αναζητούμε την ομορφιά. Ακούγεται υπερβολικά εγωιστικό, υπερβολικά ερωτικό, υπερβολικά απαγορευμένο. Το σώμα όμως που δεν κοιτάει ενοχές αναγνωρίζει την ομορφιά όταν τη βλέπει. Είναι στο κύτταρο του. Βεβαίως η ομορφιά είναι σχετική. Άλλη η ομορφιά στο φωτοστέφανο ενός αγίου, άλλη η ομορφιά στο στήθος μιας γυναίκας. Όμως έχει παρόμοια επίδραση. Δέος. Αναγνώριση της ανωτερότητας της ομορφιάς. Επιθυμία να γίνει ένα μ αυτήν. Κατακτώντας τη η υποτασσόμενος σ αυτή. Σε κάθε περίπτωση η ομορφιά είναι σα τη μάνα. Το ιδανικό που δεν υπήρξε ποτέ όπως το φανταστήκαμε, που όμως πάντα το κουβαλάμε μέσα μας και το αναζητούμε.

Είναι αναγκαίο να γνωστοποιηθεί κάτι απ την αλήθεια

Είναι αναγκαίο να γνωστοποιηθεί κάτι απ την αλήθεια, ώστε να μην προκαλείται μεγάλη ζημιά απ την πλάνη.

Ρούντολφ Στάινερ
Πως αποκτώνται γνώσεις των ανώτερων κόσμων.

Όλη η ιστορία είναι πώς θα απαλλαγείς από τα ξόρκια

Όλη η ιστορία της ζωής είναι πώς θα απαλλαγείς από τα ξόρκια που σε έχουν "φλομώσει" οι διάφοροι επαΐοντες που ξέρουν τι είναι καλύτερο για σένα πιο πολύ από σένα, κι αφού απαλλαγείς από τις ενοχές σου που τους γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια, να αποφασίσεις με καθαρό μυαλό τι είναι καλύτερο για σένα.

"Εν αρχή ην ο Λόγος", όμως τι σημαίνει "Λόγος";

"Εν αρχή ην ο Λόγος", όμως τι σημαίνει "Λόγος"; Ορθός Λόγος; Νους; Κανών; Ανα-λογία; Όλα ξεκίνησαν από ένα "μέτρο"; Ένα "σταθμό"; Η μήπως Λόγος είναι η Λέξη; Γιατί η Λέξη είναι κάτι άλλο απ το Λόγο. Είναι Λόγος Εκφερόμενος. Και ως τέτοιος επιτακτικός και δημιουργικός. Της ενεργούσης νοημοσύνης. Η Λέξη δεν επιτρέπει να κατέλθει μόνο ο Λόγος αλλά και μέσω της καθόδου ευθυγραμμίζει τα τρία σώματα της υποδοχής. Στιγμιαία. Αυτοστιγμεί. Ακαριαία. Εκφερόμενη ως ξόρκι, επίκληση, προσευχή συνδέει επιτόπου σάρκα, αιθέρα και νου, συγκινώντας επαρκώς το αστρικό ώστε να μη στέκει εμπόδιο.

Προσοχή στις ανώτερες οντότητες

Αν κάποιος φλέγεται από την επιθυμία για γνώση και για εξερεύνηση άλλων διαστάσεων και κόσμων και έρχεται στη ζωή του κάποια "ανώτερη οντότητα" που του υπόσχεται ότι θα τον καθοδηγήσει, ας σκεφτεί λίγο την αναλογία του πώς εκπαιδεύουν οι άνθρωποι τα ζώα. Ας αναρωτηθεί ποιος είναι ο λόγος που η "ανώτερη οντότητα" ασχολήθηκε μαζί του κι αν είναι άλλος από το ότι σε κάτι μπορεί να του είναι χρήσιμος. Ας σκεφτεί επίσης τι είδους "εκπαίδευση" θέλει να του δώσει. Αλήθεια οι άνθρωποι γιατί εκπαιδεύουν τα ζώα; Αν ήσουν άλογο, γιατί θα σε τάιζε ο κύρης σου; Για να τον βοηθάς στις μεταφορές υποθέτω ή, αν είσαι πολύ ξεχωριστός, για να γίνεις άλογο πίστας. Αν ήσουν σκύλος, θα σε ήθελε παρέα ή για να φυλάς το αγρόκτημα. Αν ήσουν πρόβατο, για κάτι που θα του δινες σαν τροφή ή, το χειρότερο, για να είσαι εσύ η τροφή. Δε λέω βέβαια ότι όλες οι ανώτερες οντότητες θέλουν το κακό μας. Ωστόσο η έννοια του καλού και του κακού είναι πολύ σχετικές. Λέτε ας πούμε να του αρέσει του σκύλου όταν πηγαίνεις και του κάνεις στείρωση; Εσύ όμως λες ότι το κάνεις "για το καλό του". Ή όταν τον κυκλοφορείς με λουρί στο λαιμό; Η έννοια του καλού και του κακού είναι σχετική με το επίπεδο που λειτουργείς. Οπότε ας μην εξιδανικεύουμε τις "προθέσεις" όσων θέλουν να μας καθοδηγήσουν. Ακόμη κι αν μας δίνουν γνώση, καλό είναι να ξέρουμε τι ζητούν από μας σε αντάλλαγμα γι' αυτή την γνώση που μας δίνουν.

Η πιο μεγάλη επιτυχία του "διαβόλου"

Η πιο μεγάλη επιτυχία του "διαβόλου" είναι έχει καταφέρει να μας πείσει ότι δεν ήρθαμε στη ζωή για να είμαστε ευτυχείς, αλλά για να βασανιστούμε και να "μάθουμε" κάτι.

Δύο προϋποθέσεις υπάρχουν για να ασκηθεί βία.

Δύο προϋποθέσεις υπάρχουν για να ασκηθεί βία. Πρώτον, να έχει κάποιος κίνητρο (θυμό, οργή, απωθημένα, κλπ). Δεύτερον, να νιώθει ασφαλής ότι δε θα τιμωρηθεί για την άσκηση βίας (φυλακή, δικαστήριο, σωματική βία από άλλους, κοινωνική κατακραυγή). Και οι δύο προϋποθέσεις υπάρχουν και ανθίζουν στο facebook. 

Μην ξεγελιέσαι από το ξεστράτισμα τω δρόμων παλιών φίλων

Μην ξεγελιέσαι από το ξεστράτισμα τω δρόμων παλιών φίλων. Μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται και δεν υπάρχει πιο ακατανίκητη δύναμη από το καθημερινό πες πες των καλοθελητών και των ατέλειωτων υποσχέσεων.

Ο εσωτερικός φιλόσοφος δεν είναι ποτέ σίγουρος για την αλήθεια

Δεν μπορεί να υπάρχει πραγματική εσωτερική προσέγγιση των πραγμάτων, αν δεν καταλήγει στο τέλος πάντα στο να αναιρεί τη βεβαιότητα της. Ο εσωτερικός φιλόσοφος δεν είναι ποτέ σίγουρος για την αλήθεια. Αν είναι σίγουρος, σημαίνει ότι η αλήθεια είναι κάτι πεπερασμένο και όχι αιώνιο. Αν ισχυρίζεται ότι καθοδηγείται από δασκάλους, τότε δεν είναι φιλόσοφος, αλλά μαθητής κάποιου θρησκευτικού ρεύματος, γιατί ο μαθητής ενός φιλοσόφου εκπαιδεύεται να αμφισβητεί και όχι να υπακούει. Όταν μεταφέρουμε γνώσεις λοιπόν, οφείλουμε πάντα στο τέλος να αναιρούμε τον εαυτό μας. Να αποτρέπουμε την εξιδανίκευση από τους άλλους. Είτε με το λόγο είτε με το χιούμορ. Στην αλήθεια πρέπει να καταλήγει τελικά κάποιος με δική του συνεισφορά. Εάν την παίρνει έτοιμη, δε γίνεται φιλόσοφος, αλλά θαυμαστής σου. Και φαντάσου τώρα να έχεις μερικές εκατοντάδες θαυμαστές να σε ακολουθούν όπου πηγαίνεις. Βαρύ το φορτίο του σταρ και μικρή η ελευθερία του. Όχι ευχαριστώ, δε θέλω θαυμαστές. Θέλω αδέρφια στην αναζήτηση της αλήθειας. Αδέρφια που θα με κρατήσουν όταν σκοντάψω και θα τους κρατήσω όταν δειλιάσουν.