Η αφηρημένη τέχνη και ο αφηρημένος λόγος έχουν καταρχήν σαν σκοπό να μας βγάλουν από τη διαδικασία να θεωρούμε αναγνωρίσιμα αυτά που βλέπουμε. Όταν θεωρούμε αναγνωρίσιμα αυτά που βλέπουμε, γίνονται ταυτίσεις και ταξινομήσεις αμέσως και κινείται ο συγκεκριμένος νους. Όταν όμως δεν αναγνωρίζουμε αυτό που βλέπουμε, αναγκαζόμαστε να ενεργοποιήσουμε τη διαδικασία του "ρωτώ" "τι είναι αυτό που βλέπω;". Ερώτηση που συνιστά επίκληση προς ανώτερες δυνάμεις για απάντηση. Έτσι ενεργοποιείται ο αφηρημένος νους.
Η αφηρημένη τέχνη χρησιμοποιεί για παράδειγμα το τρικ του να μην ξέρουμε ακριβώς σε ποιο χρόνο και τόπο συμβαίνουν όλα αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά μας. Ο χρόνος κινείται παράλληλα, διασταλτικά, ανακατεμένα, ο χώρος δεν είναι σαφής, αναγκάζοντας το μυαλό να κάνει ερωτήσεις.
Η τέχνη που μας αναγκάζει να κάνουμε ερωτήσεις, αντί να δίνει απαντήσεις, είναι πολύ σημαντική. Αρκεί να μπορούμε ψυχολογικά να αντέξουμε την ύπαρξη αναπάντητων ερωτήσεων. Και να κοιμηθούμε το βράδυ, ακόμη κι αν δεν έχουμε βρει τις απαντήσεις.
Ένας άλλος τρόπος ανατροπής της συνηθισμένης σκέψης είναι ο αναγραμματισμός. Σε βάζει να αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχουν λέξεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους. Το θέμα δεν είναι αν θα βρεις τη σχέση (μπορεί και να μην τη βρεις, και μην υποκύψεις στον πειρασμό να την κατασκευάσεις για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο), αλλά στο ότι αρχίζεις να εξασκείσαι στο να ρωτάς (δηλαδή "γυμνάζεις" την επίφυση, για να το πούμε "εγγλέζικα").
Για την αστρολογία έχουμε επίσης διάφορα τέτοια τρικ τύπου Ζεν. Π.χ. πώς μπορεί να ισχύει και ο τροπικός και ο αστρικός ζωδιακός; Πώς γίνεται να είναι σωστή και η κανονική και η ηλιακή οικοθεσία; Και γενικά πολλές τέτοιες τοποθετήσεις που δε φαίνονται εκ πρώτης όψεως να έχουν (κατηγορική) λογική.
Η αφηρημένη τέχνη χρησιμοποιεί για παράδειγμα το τρικ του να μην ξέρουμε ακριβώς σε ποιο χρόνο και τόπο συμβαίνουν όλα αυτά που εκτυλίσσονται μπροστά μας. Ο χρόνος κινείται παράλληλα, διασταλτικά, ανακατεμένα, ο χώρος δεν είναι σαφής, αναγκάζοντας το μυαλό να κάνει ερωτήσεις.
Η τέχνη που μας αναγκάζει να κάνουμε ερωτήσεις, αντί να δίνει απαντήσεις, είναι πολύ σημαντική. Αρκεί να μπορούμε ψυχολογικά να αντέξουμε την ύπαρξη αναπάντητων ερωτήσεων. Και να κοιμηθούμε το βράδυ, ακόμη κι αν δεν έχουμε βρει τις απαντήσεις.
Ένας άλλος τρόπος ανατροπής της συνηθισμένης σκέψης είναι ο αναγραμματισμός. Σε βάζει να αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχουν λέξεις φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους. Το θέμα δεν είναι αν θα βρεις τη σχέση (μπορεί και να μην τη βρεις, και μην υποκύψεις στον πειρασμό να την κατασκευάσεις για να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο), αλλά στο ότι αρχίζεις να εξασκείσαι στο να ρωτάς (δηλαδή "γυμνάζεις" την επίφυση, για να το πούμε "εγγλέζικα").
Για την αστρολογία έχουμε επίσης διάφορα τέτοια τρικ τύπου Ζεν. Π.χ. πώς μπορεί να ισχύει και ο τροπικός και ο αστρικός ζωδιακός; Πώς γίνεται να είναι σωστή και η κανονική και η ηλιακή οικοθεσία; Και γενικά πολλές τέτοιες τοποθετήσεις που δε φαίνονται εκ πρώτης όψεως να έχουν (κατηγορική) λογική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου