Αφελώς οι άνθρωποι δεν ενθαρρύνονται να είναι αυτάρκεις

Αφελώς οι άνθρωποι δεν ενθαρρύνονται στην κοινωνία μας να είναι αυτάρκεις. Λογίζεται τούτο τάχαμου ως μοναξιά. Αλλά, αν δεν μπορείς να μείνεις με τη μοναξιά σου σε ηρεμία, τότε δεν επιλέγεις κάποιον επειδή θέλεις να δώσεις, αλλά για να μην είσαι μόνος σου. Τον χρησιμοποιείς για να γεμίσεις το κενό σου. Το ίδιο χρησιμοποιείς και τα αντικείμενα, το tablet σου, τους θορύβους, τους γείτονες, τη θεια σου και τα κατοικίδια ζώα σου. Οτιδήποτε για να μην είσαι μόνος. Κι έτσι είσαι τάχαμου διαρκώς απασχολημένος. Με τα προβλήματα των άλλων, τα κουτσομπολιά, τις ειδήσεις. Ωστόσο τελικά, μόνο όποιος μπορεί να διαχειρίζεται τη μοναξιά του είναι ικανός και να την εγκαταλείψει. Όλοι οι άλλοι κυκλοφορούν με ένα κενό μέσα τους που κραυγάζει για πλήρωση. Και οι κραυγές αυτές κάνουν τόσο μα τόσο πολύ θόρυβο τελικά.