O άνθρωπος που δεν είναι αυτάρκης και δε στηρίζεται στα πόδια του είναι ανίκανος να αγαπήσει. Και είναι ανίκανος διότι δε γνωρίζει τι σημαίνει "περίσσευμα". Γνωρίζει μόνο τι σημαίνει "ανάγκη". Κυκλοφορεί γύρω γύρω με ένα "θέλω" γραμμένο στο μέτωπο του. Αδιαφορεί για τις ανάγκες των άλλων, έχοντας κατακλυστεί συναισθηματικά από την ανασφάλεια και την ανάγκη του. Χρησιμοποιεί τους άλλους συνειδητά ή ασυνείδητα για να ικανοποιήσει ανάγκες που αδυνατεί να ικανοποιήσει μόνος του. Ψευδώς από κάποιες σχολές σκέψεις αυτό ονομάζεται "κοινωνικότητα" και "συνεργασία". Στην πραγματικότητα πρόκειται για εξαρτητική και ωφελιμιστική σχέση. Αδιάφορο αν η σχέση είναι σχέση υποτέλειας ή κυριαρχίας. Τόσο ο δούλος όσο και ο αφέντης εξίσου είναι εξαρτημένοι από το συμπληρωματικό τους. Ο μόνος που μπορεί να αγαπήσει είναι ο ελεύθερος άνθρωπος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου