O μεγαλύτερος Εχθρός του Καλού είναι το Τέλειο.

 O μεγαλύτερος Εχθρός του Καλού είναι το Τέλειο. Μην εγκαταλείπεις όσα έχεις πετύχει ή όσα έχεις τη δυνατότητα να πετύχεις σήμερα, για χάρη όσων δεν μπορείς ακόμα να πετύχεις ή για τα οποία θα πρέπει να περιμένεις πέραν του αύριο.

Περιμένοντας την εποχή του Υδροχόου

Κι αν ο Υδροχόος είναι η ιεραρχία των αγγέλων / δηλαδή αγγελιοφόρων / και η ιεραρχία αυτή είναι προορισμένη να μεταφέρει πληροφορίες κι αν η εποχή του Υδροχόου είναι η εποχή της μεταφοράς της πληροφορίας, τότε ίσως / λέμε ίσως / ο άνθρωπος στο τέλος της εποχής του Υδροχόου δεν ταυτοποιείται πλέον από το φυσικό του σώμα, αλλά από τις πληροφορίες που τον αφορούν (που ενίοτε ίσως και να μεταφέρονται σε άλλο φυσικό /τεχνητό/υβριδικό σώμα ή εναλλακτικά τηλεπαθητικά σε άλλο φορέα). Δύο χιλιάδες χρόνια είναι πολλά, ποιος ξέρει τι θα δούμε. Το πιθανολόγησε κι ο Στάινερ άλλωστε, ότι ο άνθρωπος δε θα αποφύγει εξ' ολοκλήρου την υβριδοποίηση με τη μηχανή. Το θέμα είναι ποιος θα έχει το πάνω χέρι και τι μηχανή αυτή θα είναι. Ποιανού η πληροφορία /πρόγραμμα θα έχει τον πρώτο ρόλο. Ο Ασίμωφ ίσως είναι ο προφήτης αυτής της νέας εποχής.

Κι αν το έχουμε συλλάβει όλο λάθος; Αν το Σύμπαν οπισθοχώρησε στην πραγματικότητα στο Χρόνο;

Κι αν το έχουμε συλλάβει όλο λάθος; Αν το Σύμπαν οπισθοχώρησε στην πραγματικότητα στο Χρόνο, ξεκινώντας από την κατάσταση που ήδη είχε καταφέρει; Την κατάσταση που θα καταφέρει να πετύχει σε εκατομμύρια χρόνια από τώρα; Αυτό θα εξηγούσε πολλά, έτσι δεν είναι; Όντα εκτός χρόνου (δάσκαλοι, κλπ.) είναι εκείνα που στην πραγματικότητα εξελίχθηκαν αργότερα από εμάς, αλλά τώρα καθώς εμείς είμαστε πιο πίσω στο Χρόνο, σκύβουν προς τα πίσω να μας τραβήξουν. Γιατί για να ξαναενωθεί το Σύμπαν πρέπει να μαζευτούν όλες οι πιθανές τρισδιάστατες πραγματικότητες. Αν κάποιες ξεφύγουν, μπορεί κι εκείνα τα πολυδιάστατα όντα να σταματήσουν να υπάρχουν. Αφ
ού δε θα έχουν προγόνους από τους οποίους θα έχουν εξελιχθεί. Το όλο πράγμα μοιάζει σαν μπαλόνι. Όταν είναι ξεφούσκωτο, δύο σημεία μπορεί να βρίσκονται δίπλα δίπλα. Όταν όμως το μπαλόνι φουσκώσει, ξαφνικά βρίσκονται μακριά το ένα από το άλλο και χρειάζονται δρόμο να διασχίσουν για να ξαναβρεθούνε.

To κάρμα από πλευράς 5ης διάστασης

 Κάθε φορά που πιέζουμε τον εαυτό μας να προχωρήσει σε δράση χωρίς να έχουμε δει και προ-ζήσει νοητικά και συναισθηματικά όλα τα ενδεχόμενα, δημιουργούμε βίαια μια διακλάδωση στο χωρόχρονο. Πολλοί το βαφτίζουμε Κάρμα. Ο μελλοντικός πολυδιάστατος εαυτός μας όμως δε δύναται να αποκλείει ενδεχόμενα. Αν το 'κανε δε θα ήταν πολυδιάστατος. Μόλις συμβεί λοιπόν μια τέτοια παραβίαση νιώθει κάτι ανάλογο όπως εμείς όταν χτυπάμε σκοντάφτοντας το πόδι ή νιώθοντας ένα πόνο στην κοιλιά. Αμέσως προστρέχει πίσω στο παρελθόν να θεραπεύσει το τραύμα φοβούμενος μην υπάρχει μετάσταση (αυτές οι βίαιες διακλαδώσεις έχουν μια τάση να πολλαπλασιάζονται ανεξέλεγκτα αν τις αφήσεις). Για να θεραπεύσει την πληγή εξαναγκάζει τον πρόγονο του να βιώσει και την εναλλακτική πραγματικότητα που εκείνος φοβήθηκε ή αρνήθηκε. Του τη φέρνει σε μια στροφή της ζωής, σε έναν απόγονο του ή σε ένα παράλληλο σύμπαν που τον βάζει να βιώνει στα όνειρα του. Την παρέμβαση αυτή εμείς τη λέμε ξεπλήρωμα του κάρμα. Γίνεται συχνά με το ζόρι αλλά όχι πάντα. Οι σαμάνοι γνωρίζουν τις εναλλακτικές πραγματικότητες κι έτσι βιώνουν εθελοντικά το άλλο ενδεχόμενο. Ή παραιτούνται της βίαιης επιλογής εφαρμόζοντας τη θυσία. Για όσους θέλουν να σκέφτονται όμως σαν όντα 5ης διάστασης ούτε κι αυτό έχει σημασία. Οι αντιθέσεις είναι έτσι κι αλλιώς τεχνητές για να παραμείνει ο μελλοντικός μας πρόγονος αυτό που είναι. Ένα ον που βιώνει όλα τα πιθανά ενδεχόμενα των αποφάσεων του. Και τα βιώνει ταυτόχρονα
.