Ψάχνοντας για μια πιο προσωπική σχέση με το λεγόμενο Δέντρο της Ζωής

Ψάχνοντας για μια πιο προσωπική σχέση με το λεγόμενο Δέντρο της Ζωής συχνά πηγαίνει ξανά και ξανά το μυαλό μου στη μητριαρχική και την πατριαρχική θεώρηση του κόσμου. Ένα Δέντρο από την πλευρά της Νετζάχ θα μπορούσε π.χ. δηλώνει τη θέαση μιας κέλτισας μάγισσας με τον θηλυπρεπή συνήθως βοηθό της στο Χοντ, τον άντρα αντικείμενο του πόθου στο Γεσόντ, το Δάσκαλο ΔρυΙδη στο Χέσεντ και το Βασιλιά Αρθούρο της στο Τίφαρετ. Από τη σκοπιά του Χοντ πάλι ο κόσμος γυρίζει γύρω από έναν apprentice, ένα μαθητή που εκτελεί χρέη γραμματέα η υπασπιστή στο Βασιλιά του, το (Μάγο συχνά μαύρης απόκλισης) Στρατηγό του, την ανυπότακτη και απολίτιστη παγανιστική Λίλιθ και τη νοικοκυραία φύση της μέσου τύπου ανθρώπου Σελήνης. Η θέαση του Δέντρου αφορά θέσεις και σημεία εξέλιξης κι όπως καταλήγω πλέον όλο και πιο συχνά τελευταία να συμπεραίνω ο Εσωτερισμός αφορά θέσεις κι όχι ίδιες ενέργειες.